CELOTEH RAMADAN, Paleng Suko Ngedeng… 

CELOTEH RAMADAN, Paleng Suko Ngedeng… 

Oleh : Eriyanto Hadi  

AHAD, tujuh belas Ramadhan, ba’da subuh seusai menghabiskan sepaleng-duo bacaan ayat Quran, Pak Anjang Bungsu mengumbas pegi ke paso. Memang tak pakai lengah lagi do… Begitu masker melekap ke muko, engkol onda pon tibolah. Lepas tu, langsong mencenceng tancap gas menembus subuh yang mulai terang tanah.
   
Memang sengajo sesuboh lagi pegi ke paso. Kalau nunggu pagi, tak tanggong gamai lagi do. Orang kan peduli beno dengan corona ni. Makonyo Pak Anjang suboh lagi dah pegi. Lagi pulak, bendo yang nak cari ni spesial siket… Kalau lembet, bisa tak dapat.
   
Lapak nak dituju pon dah jelas dah. Begitu onda  diparkir, tak payah belego lagi do  Pak Anjang langsonglah meneneng, nuju lapak tempat bendo yang nak dicari. 
   
Memang yo pulak. Siket tak meleset cego Pak Anjang do. Ado jugolah bebelas ekow ikan tapah melampo di los yang dituju Pak Anjang tu.
   
“Timbang yang berat agak-agak duo kilo, Bang…!” pesan Pak Anjang.    
“Ba a, Pak…!” penjual ikan tu balek betanyo.
   
“Timbang tapah tu sekow… Pileh yang berat agak-agak duo kilo… !” ulang Pak Anjang. “Cubo yang itu...” tambah Pak Anjang sambel menunjok salah seekow ikan tapah.
   
“Nan, iko Pak…!” ucap pedagang langsong mengangkat ikan yang ditunjuk Pak Anjang ke timbangan. “Duo tigo, Pak…!” tambah pedagang ikan setelah timbangan menunjukan angko duo kilo tigo mato.
   
“Berapo duetnyo, tu…!” tanyo Pak Anjang.
“Ba a…!” pedagang tu balek betanyo.
“Bara pitinyo…!” ulang Pak Anjang.
Pedagang tadi langsong ngambek kalkulator. Tangannyo sibuk memicet-micet angko yang ado di kaltulator. Lepas tu, disorongnyo kalkulator tu ke dekat Pak Anjang menunjukan angko yang ado di kalkulator.
   
“Mahalnyo… Tak kurang lagi,do…!” tawo Pak Anjang.
“Ba a lai, Pak… Pokoknyo la tinggi… Apolagi musem korona kini ko. Pelaris pagi, kuranglah tujuoh ribu, Pak…!” jawab pedagang.
   
“Tapah pon dah keno corona dah… Hee, bungkoslah…!” pintak Pak Anjang.
 “Barasiehkan, Pak…!” tanyo pedagang.
 “Tak payah… Tak payah… Dio Tipah yang paham ukuran iresnyo tu, kang…!” balas Pak Anjang sambel membayo dan mengambek ikan tapah yang dah bebungkos dalam tas kresek.
   
Sambel bejalan nuju tempat onda beparkir, Pak Anjang singgah membeli terong asam. “Bungkos duo longgok…!” pintak Pak Anjang.
   
Lepas tu, langsong mencinceng balek…
“Assalamualaikum…!” salam Pak Anjang begitu sampai di umah. Senyap… Tak ado yang menjawab.
   
“Mano orang umah ni agaknyo. Pintu bio tededah… Budak tigo beradek tu, melengko lagi agaknyo tu… Pah.. Ooo… Pah…!” Laong Pak Anjang niak bininyo, Latifah.
   
“Yo… Sayo… Apo kesah Abang ni, pagi lagi dah tepekek-tepingkau… Orang melepas pon tak tenang…” sungot Latifah.
   
“Macam mano tidak, salam tak bejawab, tiak tak besahot… Pintu tededah…!” sungot Pak Anjang.
   
“Tengah iyo beno di bilek temenong tu, macam mano nak njawab…!” balas latifah.
   
“Debok kirem dari Bengkales semalam tu, mano dio…!” tanyo Pak Anjang.
“Ado tu, dalam kulkas…!” jawab Latifah.
“Ambek… Bawak ke sini…!” pintak Pak Anjang.
“Ngapo, Abang yang nyiang…!” tanyo Latifah.
   
“Ambek ajolah… Bawak sagu basah tu sekali…!” pintak Pak Anjang lagi.
“Letak situ…!” suroh Pak Anjang, begitu Latifah datang.
“Nak ngapo, Abang ni…!” heran Latifah.
   
“Tengok ajolah…!” jawab Pak Anjang sambel mendedah dan mendekatkan ikan tapah ngan debok. Lepas tu, disandengkannyo dengan sagu tadi ditambah dengan terong asam.
   
Pak Anjang mengeluokan HP… Tak lamo lepas tu digambonyo ikan tu tadi…”Alas penyiang mano, Pah…!” tanyo Pak Anjang.
   
“Apo go lagi ni…!” heran Latifah sambel begarit ngambek alas penyiang.
   
“Pisau sekali, Pah…!” pintak Pak Anjang. “Pegang ni, Pah… Bio Abang pepurak nyiang ikan ni, Dikau ambek gambonyo ye  Pah... !” 
  
“Apo ngentam Abang…!” heran Latifah sambil memoto Pak Anjang yang berakting menyiang ikan.
   
“Jadi, Pah… Gambo ni kang, nak Abang edeng di Grop WA kekawan Abang tu… Kan orang tu komen… Pas orang tu komen tu karang, baru abang pelawo ngajak bebuko di umah kito…!” jelas Pak Anjang.
   
“Nenambah kejo Abang, ni… Telpon sesatu dah…!” ujar Latifah.
“Hehehe…!” Pak Anjang nyengeng.
“Ei, Bang… Jangan sampai tak datang kekawan Abang tu, Bang… Kang, gegara kerona ni, jadi alasan pulak orang tu tak datang…  Habiskan pemakan tu dek Abang sorang…!” Ancam Latifah.
   
“Datang… Datang… Abang jamin datang… Apolagi Cu Bedol Dikau tu… Nengok tapah ngan kepuron tu, jangan ngajak bebuko… Makan tengah hari pon dibedal dio tu…. Amat Lepak lak lagi.. Dio tengah membujang… Begitu pelawo, mengumbas dio ke sini tu kang…!” kato Pak Anjang.
   
“Apo elok kato, Abanglah… Tu, nyampang tangan Abang dah megang ikan tadi, Abang sambonglah nyiang ikan tu… Bio Ipah ngansow metel lado…!” suruh Latifah sambil beganjak ninggalkan Pak Anjang.
   
“Elemak… Dalam begaya ni tadi, keno lak awak jadinyo…!” ujar Pak Anjang.
 Selesai jo nyiang ikan, Pak Anjang tak lengah ngambek HP… Lepas tu langsong nyando di sofa. Langsonglah pano menggerak-gerakkan jari memainkan HP… Gambo-gambo tadi langsung dipost di Grop 

Sembang Menyanyah… “Melinyang… Nak dibuat asam pedas… Lawankan dengan kepuron, suai agaknyo… Mano yang bekenan, mohlah… Usah lengah…” tulis Pak Anjang.(panjang beno ceitonyo; rencana nak buat besambung)
#ce_ecekjoni
#melekapdiumah

Berita Lainnya

Index